1950-1960 arasındaki dönem Doğu Bloku ile Batı Bloku arasında karşılıklı tehditleşme ve soğuk savaşın ilk adımlarıyla geçti. Bu dönemde Demokrat Parti Hükümeti Batı’nın antikomünist programını eksiksiz uygulamak isterken iç siyaseti de bu yönde tayin etti. 27 Mayıs 1960’taki askeri ihtilal sonrası yeni hazırlanan anayasa ile Türkiye bireysel ve kitlesel özgürleşmeye yönelik atılımlar yaptı. İşçi hakları, öğrenci örgütleri ve sendikalaşma yaygınlaştı. 12 Mart 1971’deki muhtıraya kadarki süreçte, ülkede sol-sosyalist yeni bir nesil doğarken milliyetçi cephe ise İslamcı düşünce ile harmanlanarak bu yeni neslin karşısına dikildi.

Bu gençler dozu her gün artan bir şiddetle eylemler yapmaya başladı. Fakülte, yayınevi ve yurt baskınları başladı. Maddi ve silahlı gücü yükselen Ülkü Ocakları 1969-70 yılları arasında 9 solcu öğrenciyi öldürdü. 2 ülkücü ise patlayıcı madde yapımı ve arkadaşının kazara ateş alan silahıyla yaralanarak ölmüşlerdi. Silah sağlayanlardan biri de Fehmi Altınbilek adlı bir Üsteğmendi. Bu isim sonraki yıllarda TİKKO lideri İbrahim Kaypakkaya’nın işkenceyle öldürülmesinden. M. Ali Ağca’nın İran’a kaçırılmasına kadar birçok olayda karşımıza çıktı.

Devletin belli kademeleri yükselen soldan rahatsızdı ve alttan alta Türkeş ve kadroları destekleniyordu. Ordu içerisinde solcu bir darbe yapılacağı iddiasıyla generaller 12 Mart 1971’de yönetime el koydu.

Ülkücüler de darbe sonrası yayınladıktan bildirilerinde, “Bozkurtların komünizme karşı

mücadele vazifesini şerefli silahlı kuvvetlere devrettiğini,” yazdılar. Askeri yönetim, tahkikatlarında ülkücüler arasında bir tek suçlu bulamamıştı. Aksine askeri mahkemeler birçok ülkücünün bilgisine başvuruyor, solculara ait davalarda onları “tanık” olarak dinliyordu. Artık ülkücülere solun karşısında çok ihtiyaç kalmamıştı ve Ülkü Ocakları kapatıldı. Komando kampları ise yer altına çekildi.

1956’nın Nisan Ayı’nda Nevşehir’de doğan Abdullah Çatlı 15 yaşında tanıştığı milli görüşle irtibatını hiç kopartmadı. Ankara’daki üniversite yıllarında ise Muhsin Yazıcıoğlu’yla birlikte, Ülkü Ocakları’nı yönetti. Zaman içerisinde ülkücü camiada “Reis” diye anıldı ve sonraki dönemlerdeki tüm büyük olayların perde arkasında yer aldı. Uzun yaşam öyküsünde bazı kırılma noktaları ve tanışlıkları Susurluk’a uzanan yolda köşe taşlarını oluşturdu.

Meral Güner’in Tuncer Akşener’le daha öğrenciyken tanışmalarına vesile oldu. Evliliğe giden bu yolculuğun sonunda “Asena” lakaplı Meral Güner’i biz Meral Akşener olarak tanıdık.

Ankara’da arandığı için İstanbul’a geldiğinde ise burada Oral Çelik ve onun adamı Mehmet Ali Ağca ile tanıştı. Bu arkadaşlık yıllar sonrasında Papa Suikasti’nde dikkat çekecekti.

12 Mart 1971’den, 12 Eylül 1980’e kadarki süreçte MHP oy oranını %6’nın üzerine çıkaramasa da ülkedeki siyasi iklimin ve şiddetin ana aktörü olmayı başarmıştı. 1973 seçimlerinde %3 oy alan ve devlet içerisindeki kadrolara yerleşmeyi beceremeyen Türkeş, Kıbrıs Harekatı’nın yarattığı milliyetçi dalgadan iyi yararlandı. Sandıkta bulamadığı karşılığı sokakta buldu. 5 Nisan 1977’de erken seçim kararı alındı. 5 Haziran’daki seçime kadar ise şiddetin dozu iyice arttı. CHP’nin tek başına iktidar olması beklenen seçim öncesinde her gün solcu öğrenciler öldürülüyor, bombalı saldırılar düzenleniyordu. Erken seçim kararının alındığı Nisan ayından önce üç ay içinde 59 kişi yaşamını  kaybederken, erken seçim kararının alındığı tarihten seçim gününe kadar 133 kişi

öldürülüyordu. Bunların 89’u sol, 17’si sağ görüşlüydü. Bu süreçte Abdullah Çatlı’nın teşkilat içerisindeki yükselişi sürüyordu. Türkeş’le tanışan, saldırı planları hazırlayan, hapishaneden eylemleri gerçekleştirmesi için mahkum kaçıran, bir sorumluluk sahası vardı. O dönemlerde tanıştığı Haluk Kırcı, Oral Çelik ve Mehmet Ali Ağca ile birlikte eylem yapma ve öldürme konularında uzmanlaştılar.

Teşkilatçılık ve organizasyon konusunda uzmanlaşan Çatlı için, sahte nüfus cüzdanı, pasaport temin etmek, istediği devlet organına nüfuz etmek, bir mahkumu kaçırmak ya da yurt dışına illegal seyahat etmek çok kolaydı. Çatlı, darbeye aylar kala, silah temin etmek için gittiği Bulgaristan’da daha derin temaslarda bulunmaya başlamıştı. Artık yalnızca bir MHP mensubundan ya da bir hareket önderinden çok farklı bir konumdaydı.

Ermeni terör örgütü ASALA ile mücadele etmek isteyen devlet, gayrinizami harbi uygulayabileceği taşeronlar ve örgütlenmeler organize etmeye çalıştı. Suikast ve katliamların artması sonrası ise son çare olarak görülen “ülkücülerin” kapısı çalındı. Devlet 12 Mart’ta olduğu gibi 12 Eylül’de de “işi” bittiğinde ülkücülere sırt dönmüştü. Ama yıllar içerisinde teşkilatlanma ve suikast konularında uzmanlaşan Çatlı ve ekibi bu görev için ideal kişilerdi. Mit Karşı İstihbarat Daire Başkanı Hiram Abas ve Korkut Eken, Çatlı-MİT ilişkisini 1977-78 yıllarına dayandırırken, MİT için çalışan Mehmet Eymür 1982 yılını işaret ediyordu. ASALA ile mücadele için Cumhurbaşkanlığı’ndan gelen emir Abas’ı harekete geçirdi ve Çatlı ile irtibata geçildi. İş artık Çatlı ve ekibinindi. Örgüt içi hesaplaşma, dış devletlerin tepkisini çeken bombalı eylemler ve istihbarat servisleri ile ters düşülmesi ASALA’nın çöküşünü hazırladı. Çatlı ve ekibinin ASALA’ya yönelik 28 eylem yaptığı iddiasına delil bulunamazken, özellikle Fransa ve İsviçre’de bazı saldırılar düzenlediği kayıtlara geçirildi. İsviçre Interpol’ü tarafından da bilinen bu saldırılarda ilginç olan ise Çatlı’nın yargılandığı dava dosyasında bu saldırıların değil sahte evrak iddialarının bulunmasıydı. ASALA’ya yönelik operasyonlar düzenleyenler arasında MOSSAD’da bulunmaktaydı. MOSSAD özellikle Beyrut yakınlarında eğitim kampı bulunan ASALA’nın plansız ve belirsiz saldırılarından rahatsızdı ve örgütün bazı tepe isimlerini öldürmüştü. ASALA meselesinin sakinleşmesi sonrasında Fransa’da gözaltına alınan 1990’a kadar Fransa ve İsviçre’de hapiste yatan Çatlı Türkiye’ye gelişi sonrası artık tamamen kendisi için çalışmaya başlamıştı.

Bu birlikteliğe Eymür ekibindeki Korkut Eken’in katılmasıyla güç dengesi Ağar’dan yana döndü. Artık petrol kaçakçılığından, uyuşturucu kaçakçılığına farklı sektörlerdeki sektör ortaklığından, alacak verecek meselelerine en sonundaysa kumarhanelere ortak olmaya kadar her alanda adı anılan bir Çatlı vardı. İstanbul Emniyet Müdürü Hüseyin Kocadağ’da özellikle kumarhane meselesinde ön plandaydı. Kocadağ kendisinin adını geçirmese de hem kendisinin hem Çatlı’nın yakın arkadaşı olan Ömer Lütfü Topal’ın, İstanbul’daki otel kumarhanelerinin işletmelerini almasını sağlıyordu. 1996 yılının ortalarında ise Topal öldürüldü. Bu cinayet aslında Susurluk’a giden yolun başlangıcı sayılabilir. 

Çünkü Ağar, Çatlı, Şahin, Eken 4’lüsünden İbrahim Şahin ile Korkut Eken’in arası açıldı. Ekibin Ankara’daki ortağı Sedat Bucak’ın yakın korumaları İstanbul’da sorguya alındı. Bu ekip Bucak’ın büyük çabaları sonrası cinayet İstanbul’da işlenmesine rağmen Ankara Emniyeti’ne götürüldü. İstanbul gişelerinin çıkışında ise bu korumaları İbrahim Şahin karşıladı. Korumalar öldürülüleceklerini düşünüyorlardı. Kimsenin kimseye güveni kalmamıştı. Cinayete ait silahlardan Çatlı’nın parmak izi çıkarken, Ankara Emniyet’i de tüm ülkedeki ekiplere Çatlı’nın yakalanma talimatını vermişti.

Çatlı’nın o dönemde kontrolden çıktığını ve kimseyi dinlemediğini karşı ekipteki Mehmet Eymür’ün yanı sıra Emniyet İstihbarat Daire Başkanı Hanefi Avcı da söyleyecekti. ANAP Lideri Mesut Yılmaz ise Susurluk Komisyon’una verdiği bilgilerde dosdoğru Sedat Bucak’ın azmettirici olduğunu iddia etti. Bu bilgiye de Bucak’ın mensubu olduğu aşiretin önceki liderinden aldığını söyledi.

Abdullah Çatlı yola çıkmadan önce kızı Selcen’e hitaben 8 sayfalık bir mektup yazmıştı.

Çatlı mektupta, “Avrupa’yı hoplattım. Türkiye’yi hoplatacak gücüm var. Ama o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi,” diyordu.

Yolculuğun Kuşadası ayağında, Mehmet Ağar’ın da 1996’nın Mart ayında arazi baktığı Söke’de araziler incelendi. İstirahat için ise yeniden öldürülen Ömer Lütfü Topal’ın eski oteli seçilmişti.
O günlerde kumarhanelerin aynı ABD’deki Las Vegas örneğinde olduğu gibi belli merkezlerde toplanması tartışılıyordu. Bazı yorumlara göre, arazilere bu nedenle bakılıyordu.

3 Kasım 1996’da Kuşadası’ndan İstanbul’a dönüş yoluna girilmişti. Sık sık verilen molaların ardından, aracı kullanan Kocadağ sürat yapmaya başladı. Bucak’ın kendisini uyarmasından birkaç dakika sonra ise benzinlikten karşı şeride geçen kamyona 230 km/s hız ile çarpan araç filmin sonu oldu. Kocadağ’ın kırılmadık kemiği kalmazken, Gonca Us ve Abdullah Çatlı hastane yolunda öldüler. Sedat Bucak ise bir süre bulunamadı. Hava yastığının altında görünmeyen ve kamyonun altına giren araçtan tek kemiği kırılmadan çıkmıştı.

Kaza haberi duyulur duyulmaz İçişleri Bakanı Mehmet Ağar, “Hüseyin Kocadağ Çatlı’yı yakalamış ve teslim etmeye götürüyordu,” diye demeç verdi. Milletvekili Sedat Bucak’ın hayatta olduğunu unutan Ağar daha sonra açıklamasını “Ben öyle duymuştum” diye düzeltti.